Beste
dokter,
Omdat
ik na alle klachten, ook de goede dingen gerelateerd aan mijn hart met u wil
delen:
Het gaat ontzettend goed! Al een volle maand. Écht goed! Niet zonder korte stoornissen, maar ik zou het bijna geen atriale tachycardie meer willen noemen. En dat is niet vanwege de propranolol (want daar ben ik uiteindelijk niet mee gestart), mogelijk een beetje vanwege de 2x daags 2,5 Mg Procorolan. Maar volgens mij is het doordat de laatste ablatie succesvoller geweest dan we wellicht gedacht hadden. Mijn hart lijkt nu eindelijk rustiger na de ablatie in september.
Gisteren
heb ik de presentatie bij de CM in Brussel van bijna 1 uur vlekkeloos kunnen
doen! Mijn hart was wat onrustig, maar geen stoornissen die de adem benemen,
geen stoornissen die vlekken voor de ogen geven, geen stoornissen waardoor ik
niet door kan gaan met praten: gewoon, alsof er niets aan de hand was! Bijna
alsof ik weer 7 jaar terug in tijd was... Alleen reizend naar Brussel (niet
meer per auto, maar nu per trein), alleen de stad ontdekken, alleen kunnen en
dúrven zijn. Weer volledig kunnen zijn wie ik ben! (Maar goed, nu dan met mijn
af en toe ‘haperend’ hart.)
Dankuwel
dat u en uw team mij de afgelopen jaren hebben bijgestaan. Ik hoop dat dit in
de toekomst ook zo zal zijn wanneer het hart toch weer (meer) gaat ‘rommelen’.
In het tijdsbestek van 5 jaar ‘sleutelen’ en hopen op beterschap, is een goede periode van 1 maand niets. Ik heb geleerd om het leven te vieren wanneer de vierbare momenten zich voordoen en ook om dit te delen, want voordat we het weten keert het tij. Want zo gaat dat. Altijd. Dat hoort. (Ook geleerd... ;))
Ik
geniet nog even na van het succes van gisteren en zal me in nog meer nieuwe
avonturen gaan storten. Omdat het kan. (Wel op mijn tempo en op mijn manier
uiteraard; op mijn gemakske!)
Met
heel hartelijke groeten,
M
