Ritme en ritme

Zo gaat het iedere keer

je probeert het steeds weer

op je eigen manier

iedere keer wat meer

 

 

Vakantietijd. Ander ritme. Hetzelfde lijf. Dezelfde gebreken.

 

Hoewel de druk van allerlei verplichtingen minimaal is, merk ik dat ritme nog steeds onontbeerlijk is om mij goed te voelen. Regelmatige tijden. Op tijd in bed, op tijd er uit.

 

Zo nu en dan schiet dat er weleens in. Niets menselijks is mij vreemd. Te weinig slaap, te veel stress en ik functioneer een stuk slechter. Het hart gaat lastig doen (korte runs -vermoedelijk atriale tachycardie, of onregelmatig ritme) en mijn lijf protesteert en reageert met een uitgeput gevoel.

 

Inmiddels weet ik het wel en heb ik ingeprent (en gepland) dat ik 's middags echt dat ene uurtje (soms twee) moet slapen om de dag goed (en leuk!) door te komen. Ik heb dit fysiek gezien echt nodig. Veel artsen denken daar trouwens anders over en schuiven het op een mentale reden. Whatever, ik moet gewoon slapen.

 

Dus ook nu, daar waar iedereen 'hang it loose' roept of 'ach we doen waar we zin in hebben', heb ik mezelf weer op tijd uit bed getrokken en de gebruikelijke klusjes in het huishouden afgewerkt. Zo naar de lunch is het weer tijd voor een tukje.

 

 

Neem de tijd voor alle dingen,

leef je eigen ritme.

Alles kun je laten swingen.

In je eigen ritme.

Ritme zit in alle mensen

en swingen kun je leren.
(Alles heeft een ritme, Frizzle Sizzle)