Ik wil er niet aan denken, maar af en toe bekruipt mij wel eens de gedachte 'Maar wat als...?'.
Ongeveer 20 jaren geleden raakte ik bijna in een anafylactische shock als gevolg van een walnotenallergie. Gelukkig werkte ik destijds in het ziekenhuis en waren de juiste medicijnen vlug voorhanden op de Spoedeisende Hulp. Ik kreeg daarna een EpiPen voorgeschreven die ik heel lang bij mij heb gedragen.
Omdat de pen duur is en walnoten behoorlijk goed te elimineren zijn in een dieet, kreeg ik een antihistamine die de allergie vooral dempt zodat er genoeg tijd is om alsnog naar een ziekenhuis te geraken voor de juiste medicijnen. In het ziekenhuis zal dan verder gehandeld moeten worden.
Een EpiPen is een adrenaline injectie. Adrenaline kan ritmestoornissen uitlokken. In mijn geval zal het zeker (ernstige) ritmestoornissen veroorzaken. Ik zou van de regen in de drup kunnen belanden met zo'n levensreddende pen.
Eigenlijk zou ik dit eens moeten bespreken met mijn cardioloog. Anderzijds probeer ik het te relativeren en in risicobeperkingen te denken. Of eigenlijk steek ik mijn kop in het zand omdat het minst gunstige scenario heel eng is.
Ik zet het puntje weer op mijn lijstje 'te bespreken onderwerpen' en blijf vooral erg alert op alle lekkernijen waarin noten verwerkt zijn (vooral walnoten). Soms leidt dat tot 'second best' opties, maar goed, het is dat of een ander zwaarwegender dilemma. ;)
Indrukwekkend je verhalen en fijn voor een mede-hartpatiënt om te lezen (vrouw v 46 jr). Ik heb sinds een jaar of 4 AVNRT en heel wisselend hoe vaak het gebeurt (soms maanden niet). De onzekerheid is zo moeilijk mee om te gaan! Ik snap eigenlijk niet dat je naar Gent moet voor behandeling, waarom hebben ze dit in NL niet? Ik twijfel of ik bij cardioloog moet vragen om meer onderzoek, heb een jaar dagelijks Verapamil geslikt maar voelde ook niet goed (en het hielp ook niet). Sterkte! (ben ook benieuwd hoe je het redt met de zorg voor je kinderen, mijn man is zoveel weg en geen familie in de buurt, lastig opvang te regelen)
BeantwoordenVerwijderenHoi Tanja, ik kwam in Gent terecht omdat er in eerste instantie niet verder werd gekeken naar een oorzaak(Lees mijn eerste blogs maar eens.). Een AVNRT is heel goed weg te halen middels een ablatie. Deze ablatie is een simpele en duurt al met al nog geen half uur (en niet te vergelijken met een longvenenablatie). Ik zou, zeker als je bètablokkers of calciumantagonisten niet goed verdraagt, daar eens naar vragen bij een cardioloog/ elektrofysioloog.
VerwijderenEn hoe ik het red met mijn gezin? Tja... Soms is het heel zwaar, want ook mijn echtgenoot werkt fulltime. Vooral na mijn ablaties heb ik heel veel hulp van vrienden en familie gehad. Wij waren vooral geholpen met praktische hulp: iemand die de kinderen even naar school wilde brengen, een pan eten, een mand was dat even weggevouwen moest worden, een rondje met de stofzuiger door het huis. Nu redden we het grotendeels zelf; ik heb nog steeds hulp in het huishouden, maar koken en allerlei lichte huishoudelijke klusjes doe ik zelf. De kinderen zijn inmiddels alweer een stukje ouder en zelfstandiger, ook dat scheelt. Zij doen hier en daar wat dingetjes; de tafel dekken, afruimen, de eigen kleding in wasmanden stoppen en af en toe gaat mijn oudste als ik het vraag even stofzuigen. Stofzuigen is iets wat ik niet goed meer kan, het is te zwaar.
Jij ook sterkte en hou me op de hoogte als je wilt!