Ondanks alles, alle hectiek en dramatische wendingen hier en daar, lijkt het gewoon wel ok te gaan. Ok in de zin dat het wel redelijk in balans blijft als ik mij maar aan de 'spelregels' houd; op tijd rust nemen, niet te veel willen, de dag nemen zoals hij komt.
Alles blijft hetzelfde. De ritmestoornissen zijn er wel. Ze komen en gaan. De ene dag vaker dan de andere dag. De dagen van vermoeidheid komen ook met regelmaat. Ineens is het alsof ik dan word overspoeld door een golf van moeheid. Het duurt meestal een dag of 2. Ik kan dan geen arm optillen, geen stap zetten en het liefst zou ik de hele dag in bed willen liggen slapen. Ook dat gaat weer over.
Het lijkt wel alsof ik kan balanceren. Alsof ik nu toch daadwerkelijk de juiste toon heb gevonden. Het geeft een gevoel van overwinning. Een prijs met een zuur smaakje, dat wel.
Maar hey, het leven moet je vieren! De zon schijnt en geen teken van vermoeidheid in het zicht. Ik geniet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten