Aftellen

Nu de datum voor de tweede ablatie in zicht is en met rasse schreden nadert, prop ik mijn dagelijks leven vol met leuke dingen. Het gaat me niet gebeuren dat ik straks weer weken in bed lig en geen kant op kan, mij beseffende dat ik meer had kunnen genieten van de momenten dat leuke dingen ondernemen wel kon.

Niet dat ik dit nooit doe, maar ik wil ook voorkomen dat ik in een soort apathische toestand de datum afwacht. Ik denk wel dat ik, zonder hoogdravend over te komen, wel aardig onder de knie heb hoe ik het leven leuker kan maken voor mezelf en voor de mensen om mij heen. Mindfullness. Zenn. Soms werkt het, soms niet. Ik houd er liever een eclectische levensstijl op na.

Voor deze aankomende periode heb ik, zoals ik hierboven al schreef, besloten om vooral te genieten. Genieten van de dingen die ik nu, ondanks mijn barre conditie als gevolg van de kinidine, wel kan doen. With a little help from my friends. Want tja, af en toe sturen ze mij letterlijk bij als ik weer te veel heb gedaan en al duizelend door de stad wandel op weg naar de auto die midden in het centrum  in de duurste parkeergarages geparkeerd staat. Uiteraard zijn de parkeerkosten voor mijn rekening. ;)

Ik prijs mij gelukkig met heel veel lieve mensen om mij heen. Ik weet niet hoe ik, wij, het zonder hen zouden moeten doen. De lol zou er snel af zijn geloof ik.

En omdat ik niet alleen maar uit kommer en kwel besta en zorgbehoevend ben zo nu en dan (Thanks voor de lieve vriendinnen die mij af en toe, soms letterlijk, bij elkaar moeten rapen zodat ik weer moed vergaar om door te gaan!), ga ik de hort op en geniet. :)

Ik laat mosselen aanrukken en eet ze allemaal in mijn eentje op, omdat de rest van het gezin ze niet blieft.

 

Ik haal breispullen, omdat ik vind dat ik een truitje moet kunnen breien. Ik ga dapper aan de slag en probeer mij vooral op het proces te focussen (insteken, doorhalen, draad af laten glijden ;)) en niet op het projectresultaat.

 

 Tussen de middag maak ik vaak salades, want tja, extra vitaminen zijn nooit weg! (Hieronder zie je een salade met gegrilde courgette en tomaat op een bedje van krulsla en een drupje balsamico)

 

Het breiwerk vordert gestaag. Vanaf het moment dat het patroon zich toonde, was de euforie groot! :)

 
En ik ga uit eten. Sushi. Verse sushi op mooie locaties. Op fijne banken. Per se. Voor als ik even moet gaan liggen. Geregeld door een vriendin, want ze vroeg er niet zo maar om voor mij! ;)

 



Zondagochtenden in de tuin. Met de laatste najaarszonnestralen op mijn gezicht. Een koffie en een kaneelbroodje bij de hand. Het project 'van schuur naar atelier' op een kladblokje.

 

Ondertussen bespied ik een bij, die nog even vlug wat nectar uit de bijna uitgebloeide lavendel trekt...

 



 

Vervolgens coach ik mijn echtgenoot die, in het bovengenoemde project, met name de uitvoer voor zijn rekening neemt.

 

Ondertussen droom ik van hoe ik straks door deze raampjes, vanachter een megawerkblad naar mijn tuin staar en nieuwe projecten kan verzinnen

 

Gelukkig blijf ik uitdagingen aangaan en werpt dat zijn vruchten af! Het achterpandje is inmiddels klaar. :)

 

I love my city! Ik hou er van. Ik hou er zó van als de zon schijnt. De engel die midden op het plein de aandacht van mensen opeist, mensen die (misschien voor het eerst?) voorbij lopen en een paar tellen hun pas inhouden om het immense glazen beeld, waarop het zonlicht prikt, in zich op te nemen. Het prachtige beeld dat als je ineens doet beseffen dat er meer is dan een bruisende winkelstraat met een enorm terras. Ik hou er van. Maar dat zei ik al. Met een perfect broodje en een verse jus bij de hand, voel ik mij erg gelukkig.

 

 I'm just a girl. Nog steeds. Met een flink irritant hart, maar ook met een gezonde dosis feminine.

 

En ik houd van taart. Ik bak ze, ik deel ze en ik eet ze. Allemaal graag. :)

 



Misschien moet het mijn statement maar worden: 'Never a dull moment in my life!" Ik probeer er in ieder geval naar te leven, hetzij gevraagd of ongevraagd.