Het is 2:49u. Nacht.
Ik lag om 22:30u in mijn bed. Mijn wekker staat om 7:30u.
De uren tikken voorbij zonder dat ik slaap.
Vannacht is het weer hommeles; mijn hart viert een feestje op een heel ongepast moment. Temeer omdat ik moe ben en graag wil slapen.
Ik heb het allemaal geprobeerd. Rustig liggen en ontspannen. Een boek lezen in de badkamer. Een slokje water. Mijn spieren strekken. Niet helpt.
Ten einde raad, het was al bijna 1u mailde ik de cardioloog dat ik knettergek aan het worden was van mijn hart. Het zijn de welbekende overslagen. In alle soorten en maten vermoedelijk. Soms twee aan twee. Dan vanuit de ene hoek (hartkamer) en dan vanuit de andere hoek (atria). En ondanks de genomen kinidine; geen rust.
Een bètablokker dan maar. Vooruit. De bijwerkingen neem ik op de koop toe. Een halfje want ik heb morgen mijn verplichtingen.
En mensen, ik lig nog steeds met en bonkend hart. Toegeven; wel wat suffer en niet meer in staat om even vlug uit bed te stappen vanwege de lage bloeddruk. Maar de onrust in mijn romp, maakt het nog steeds erg lastig om lekker te liggen.
Over een aantal uren gaat de wekker. Ik moet er uit. Minder fris en fruitig. Ik kan niet blijven liggen. Ik heb geen werk, maar er zijn wel kinderen waarvoor ik verantwoording draag.
En over en sluiten. Ik ga nog een poging wagen om eindelijk de slaap te kunnen vatten. En morgenochtend tel ik de uren af totdat ik in de middag even een uurtje kan bijslapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten