De afgelopen dagen gaat het beter.Ik durf het bijna niet hardop te zeggen...
De dagen stapelen op en het is inmiddels langer dan 10 dagen geleden (zoveel dagen zat er tussen de vorige twee ritmestoornissen) dat ik de laatste ritmestoornis had.
Ik voel me goed. Of in ieder geval beter dan het was.
De lage doseringen kinidine lijken voor mij te gaan werken. De lage dosering Procoralan ook. Het lijkt erop alsof ik met deze hoeveelheden kan balanseren. Ik neem de bijwerkingen (darmklachten en diarree) even voor lief...
Het begint zelfs wat onwennig te voelen. Het is al zo lang geleden dat ik iets 'terugkrijg' van de hoop die ik houd. Het zonnige weer maakt dat het leven nog meer glans krijgt. Alsof ik net dat duwtje in mijn rug krijg om weer in de juiste flow te komen.
En met dat ik dit tik, lijkt het alsof ik de goden verzoek. Het besef dat het zo maar om kan slaan. Dat er zo maar weer een ritmestoornis in kan schieten. Dát besef, dat addertje onder het groene gras, is moeilijk.
Vooralsnog doe ik mijn best en ga ik voort. Vrijdag staat mijn eerste afspraak bij de fysiotherapeut gepland. Conditie opbouwen. Ik wil weer wandelen en fietsen. Ik wil weer zwemmen en er op uit met de kinderen. Ik wil mijn leven weer terug!
Dat er een kans is dat er roet in het eten wordt gegooid, dat zien we wel weer als de ritmestoornis er daadwerkelijk weer inschiet. ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten