Volgens mij was ik 17 of 18 jaar toen ik voor het eerst mijn klachten (hartkloppingen) ter sprake bracht bij de huisarts.
Af en toe sloeg mijn hart 'op hol'. Dit gebeurde vaak na inspanning, bijvoorbeeld als ik bij het fietsen even stil moest staan om te wachten bij een verkeerslicht. Dat op hol slaan duurde maar kort, waarschijnlijk maar een minuutje. Ik vond dit niet angstig en weet het aan bijwerkingen van de puffers die ik destijds preventief tegen astma gebruikte. Op aanraden van mijn moeder heb ik toch de huisarts geraadpleegd. Deze had niet direct een verklaring, maar verwees mij, gezien een aangeboren licht lekkende hartklep wel door naar het ziekenhuis in de plaats waar ik toen woonde.
Er werd een echo gepland en een 24-uurs Holteronderzoek. Op de echo werd de lekkende hartklep (geen veranderingen) gezien en verder geen bijzonderheden.
Gedurende het Holteronderzoek gebeurde er vrij weinig. Tot het moment dat ik naar het ziekenhuis fietste om de Holter terug te brengen. Bij het wachten voor het verkeerslicht sloeg het hart weer op hol. Hebbes! Ik kan het moment nog goed herinneren. Direct bij afgifte van de Holter is gekeken naar de 'op hol geslagen'- periode. Een versnelde hartslag die zichzelf weer corrigeerde. De cardioloog zou mij verder informeren tijdens een gepland consult voor de uitslag van de onderzoeken.
De cardioloog gaf aan dat er niets ernstigs aan de hand was. Het hart vertoonde geen bijzonderheden die nog niet bekend waren en in het Holteronderzoek werd één korte periode van tachycardie; gezien mijn jonge leeftijd viel dit onder de noemer normaal. Wanneer ik meer last zou krijgen, moest ik mij maar weer melden bij de huisarts.
Het bleef in die tijd voorlopig bij korte periodes van tachycardie na inspanning. Verder geen klachten. Ik heb er toen geen aandacht meer aan besteed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten