Vorige week was ik voor controle (na ablatie en pericarditis) bij de cardioloog in Gent en 'ontdekte' hij dat ik een sinustachycardie had. Ik had vorige week een hartslag van 100bpm in rust.
Afgelopen dagen voelde ik mij benauwd. Ik had een drukkend vol gevoel op mijn borst en was erg kortademig en behoorlijk duizelig bij inspanning. Aangezien het de tijd van het jaar is voor allerlei virusjes, gooiede ik het daar op. Gisteren begon ik toch te twijfelen en heb ik voor de zekerheid met de assistente van de huisarts overlegd. Ook zij vond het goed om even de (vervangend) huisarts naar mijn longen te laten luisteren. Better safe than sorry, immers.
De huisarts luisterde naar mijn longen en hart. Mijn longen waren prima in orde, mijn hart daarentegen klopte wel aardig snel vond zij. Bij het meten van de pols vertelde ze dat mijn hartslag nu 120bpm in rust was. Het was geen wonder dat ik benauwd was.
Mijn lijf was al een heel lange tijd aan het 'hardlopen' en het werd moe. Tijd voor actie dus.
Na overleg met de cardioloog heb ik een nieuw medicijn (ivabradine) gekregen om de sinusknoop wat minder te laten prikkelen. De cardioloog gaf aan dat daar waarschijnlijk het probleem zit. Dit medicijn slik ik nu naast de kinidine.
Hopelijk gaat mijn hart wat kalmeren en voel ik mij binnenkort echt wat beter. Daar ben ik eerlijk gezegd nu onderhand wel een keer aan toe...
Volgende week ga ik opnieuw naar de huisarts om te kijken of het medicijn daadwerkelijk doet wat hij moet doen en om te checken of de hoeveelheid (nu 2x 5mg per dag) toereikend is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten